Terug naar beginpagina

Terug naar

8+ pagina

Terug naar de

 10+ pagina

Terug naar de 12+ pagina

Naar e-mail pagina

Naar pagina

over mijzelf

Terug naar de

Young Adult

pagina

De Jongen achter het masker is een historische Young Adult roman over Toetankhamon die 3000 jaar geleden op negenjarige leeftijd farao werd over Egypte en tien jaar later stierf.

 

Dit boek begon in het Egyptisch Museum van Oudheden in Caïro. Oog in oog met het beroemde gouden masker werd ik nieuwsgierig: wie was die jongen die op zijn negende farao tot farao werd gekroond? Wie was die jongen achter dat masker? Het was of ik een vingerwijzing kreeg …  Dit moest de titel worden van het boek dat ik ging schrijven: DE JONGEN ACHTER HET MASKER.

Thuisgekomen begon ik over Toetankhamon te lezen. Jarenlang deed ik onderzoek naar deze farao en naar de tijd waarin hij leefde. Het was als een puzzel waarvan grote delen ontbraken en die ik zo moest zien in te vullen dat alles klopte. Omdat er telkens nieuwe ontdekkingen werden gedaan, moest ik het verhaal telkens aanpassen en zelfs kort voor verschijning moest dat, want in de graftombe van Toetankhamon zitten waarschijnlijk geheime ruimtes ...  Een bekende archeoloog, Nicolas Reeves, vermoedde dat daar de wel eens mummie van koningin Nefertiti, die nooit gevonden was,  in kon liggen. Er zijn radarbeelden van de ruimtes gemaakt die uitwezen dat er zich metalen voorwerpen en organisch materiaal in een van de ruimtes bevonden. Omdat er niet zomaar gaatjes in de muren van Toetankhamons graftombe mogen worden geboord, zijn er nieuwe radarbeelden gemaakt, die nog steeds worden bestudeerd.

Deze recente ontdekking heb ik nog net voor de deadline in het boek kunnen verwerken. Benieuwd hoe dat nou zit met die geheime ruimtes? Lees dan: De jongen achter het masker.

 

 

 

 

 

 

 

Sinds kort loopt er hier in huis een nieuwe hond rond: Nomad.

Hij is groot en zwart en heel sterk. Maar dat was hij niet toen mijn zoon hem in Roemenië vond.

 

Een maand of vijf geleden moest Peter voor zijn werk naar Roemenië. Daar trof hij een jonge hond aan op het terrein van de tuinbouwkas waar hij moest zijn. Hij zat met een ijzeren ketting vastgebonden aan een vrachtwagen met een hijskraan erop om het spul te bewaken. Om hem goed vals te maken werd hij geschopt en geslagen, maar bewaken deed hij niet. Mijn zoon kon hem gewoon aaien en gaf hem zo nu en dan iets te eten.

Een paar maanden later moest hij bij diezelfde tuinbouwkas zijn en daar liep dezelfde hond rond, alleen nu graatmager en hij kon nauwelijks nog op zijn poten staan. Bovendien was zijn oog beschadigd. Volgens de werknemers van de kas had zijn baas hem afgedankt omdat hij niet waakte. Hij was vertrokken met zijn hijskraan en heeft de hond aan zijn lot overgelaten .

In de twee weken dat mijn zoon daar was, is hij met de hond naar een dierenarts geweest omdat zijn oog ontstoken was. Ook heeft hij hem volgestopt met eten zodat hij wat zou aansterken. Na een paar dagen al begon hij er beter uit te zien. Peter wist echter dat, als hij daar weg was, de hond zou verhongeren, of omkomen van de kou. En zo niet dan werd hij wel vergiftigd of doodgeschoten. Dat kon hij niet over zijn hart verkrijgen, want hij had inmiddels vastgesteld dat het een schat van een hond was met een gouden karakter.

Mijn zoon belde toen met mij, of ik de hond in huis wilde nemen, want zelf was hij teveel weg voor zijn werk. En wat zeg je dan? Nou vooruit dan maar.

Peter heeft wat rondgebeld en is weer naar de dierenarts gegaan. Die heeft de hond gechipt en hem de nodige vaccinaties gegeven. Via haar heeft hij hem onder kunnen brengen bij een zwerfhonden-opvang, want hij mocht volgens de wet pas na twee weken naar Nederland worden vervoerd. Op 4 november kregen we bericht dat Nomad, zo hadden we hem inmiddels genoemd, de volgende dag in Nederland zou aankomen. We spraken af om hem op te halen op het parkeerterrein van de Mac Donalds in Geleen.

 

En nu is hij ruim twee maanden hier. Hij is geopereerd aan zijn oog dat nu weer helemaal in orde is. Ook kun je zijn ribben niet meer tellen. Het is een gespierde jongen geworden. In die korte tijd heeft hij van alles moeten leren. Wat het betekent om in een huis te wonen, dat je niet tegen de stoelpoten mag pissen, dat je geen eten van de tafel mag jatten en dat je geen schoenen kapot mag bijten. Daar staat dan wel weer tegenover dat er twee keer per dag lekker eten voor je klaar staat, dat er in het bos andere honden zijn waar je leuk mee kan spelen en dat alle mensen hier lief tegen je zijn …

Ook moest hij Nederlands leren. Hij verstaat mij inmiddels prima, maar soms heeft hij bananen in zijn oren ...

 

 

De vlucht van de zeemeeuw is een boek over pesten. Niet zo’n vrolijk onderwerp. Toch is het geen somber boek. Je zal vaak moeten lachen en soms moeten   grinniken en misschien huilen, maar je zal je altijd betrokken voelen bij de kinderen van deze 2 HAVO klas.

Dat komt vooral omdat elk hoofdstuk verteld wordt vanuit het perspectief van een van de kinderen uit de klas. In het begin is het even wennen, maar al gauw begin je iedereen te kennen en aan het eind is het alsof je zelf  in die klas zit.

 

Ik hoop dat dit verhaal jullie aan het denken zet.

Ik hoop dat heel veel kinderen dit boek zullen lezen.

Ik hoop dat ook leraren het zullen lezen.

Ik hoop dat vooral de pestkoppen het lezen.

Ik hoop dat door dit boek hun gedrag zal veranderen.

Ik hoop dat kinderen die vaak al jarenlang gepest werden, eindelijk eens met plezier naar school kunnen gaan.

Ik hoop dat niemand meer zo wanhopig hoeft te zijn als Ivo.

 

 

 

 

Zo zag Nomad eruit toen Peter hem na vier maanden aantrof.

Zo ziet Nomad er nu uit.

Nomad is gek op mijn kleindochter Yuki en andersom.